คุณค่า และ ความหมาย “ปันอาหารปันชีวิต”
การแบ่งปันที่ไม่มีจุดสิ้นสุด
จากกลุ่มคนงานเย็บผ้าบางบอน
กลุ่มคนงานเย็บผ้าบางบอน ตอนนี้โรงงานปิดแล้ว ไม่มีเข้ามา จะมีก็เพียงงานเล็กๆ น้อยๆ ตามคำสั่งซื้อของลูกค้าที่ยังค้างงานอยู่ สมาชิกในกลุ่มต้องร่วมดูแลกันและกัน ให้ทุกคนสามารถอยู่รอดได้ในภาวะวิกฤตโควิด – 19 ประมาณ 30 คน
เมื่อวันพฤหัสบดีที่ 16 เมษายน 63 ครั้งนี้พวกเขาได้รับแบ่งปันอาหารจากกลุ่มปันอาหารปันชีวิต เพื่อนำไปดูแลสมาชิก
มานพ ผู้ประสานงานกลุ่มฯ เล่าว่า พวกเขาแบ่งอาหารและสิ่งของทั้งหมดที่ได้รับมา ออกเป็น 4 ส่วน
ส่วนที่ 1 แบ่งให้สมาชิกในกลุ่ม 30 คน เพื่อให้แต่ละคนเก็บไว้ทำอาหาร ดูแลตัวเองในเวลา 1 สัปดาห์
ส่วนที่ 2 แบ่งไว้สำหรับทำครัวกลาง ปรุงอาหารดูแลเพื่อนบ้านรอบๆ โรงงานที่ตอนนี้ทุกคนก็ตกงาน ไม่มีรายได้ โดยจะทำครัวกลางทุกวันเสาร์ แบ่งปันอาหารให้กับเพื่อบบ้านประมาณ 100 คน รวมถึงสมาชิกในโรงงานอีก 30 คน
ส่วนที่ 3 แบ่งปันอาหารไปช่วยเหลือกลุ่มคนอื่นๆ ที่พวกเขารับรู้ข่าว มีคนบอกเล่าว่ามีคนลำบากมากอยู่ตรงนั้นตรงนี้ พวกเขาแบ่งปันข้าวสาร ผัก อาหารกระป๋อง ของแห้งที่ได้รับบริจาคออกมาจัดชุดแบ่งปันให้กับผู้อื่นได้อีกเกือบ 100 ชุด
ส่วนที่ 4 เป็นส่วนที่กลุ่มปันอาหารปันชีวิต ไม่คิดเลยว่า จะมีระบบการจัดการนี้เกิดขึ้น พวกเขาแบ่งข้าวสารไว้อีกส่วนหนึ่ง เรียกว่า “ข้าวกองกลาง” เป็นข้าวที่สามารถนำมาแบ่งปันเพิ่มเติมในยามฉุกเฉิน สำหรับครอบครัวไหนที่ข้าวไม่พอกิน หรือขาดแคลนหนักก็สามารถมาเบิกข้าวกองกลางนี้ไปกินเพิ่มเติมได้
..
ในสถานการณ์แบบนี้พวกเขามีประชุมสมาชิกกัน 2 – 3 ครั้งต่อสัปดาห์ เพื่อ
1.ประเมินสถานการณ์ของสมาชิก โดยเฉพาะสภาพจิตใจ ของสมาชิก ว่ามีความเครียด ความกังวลอย่างไร มากน้อยแค่ไหน ทางออกหลักๆ คือ ชวนกันไปปลูกผัก ทำสวนผักดาดฟ้า ที่ถือเป็นแหล่งอาหารสำคัญอีกแหล่งหนึ่ง
..
2.พวกเขาพยายามหาแนวทางการดูแลกันและกัน จะอยู่รอดในสถานการณ์นี้ได้อย่างไร จะมีงาน จะมีรายได้กลับมาตอนไหน จะมีช่องทางสร้างอาชีพใหม่ รายได้เสริมอย่างไร
..
3.พวกเขาจัดตั้ง คณะกรรมการดูแลของบริจาค เพื่อดูแลรักษา และบริหารจัดการของให้มีประสิทธิภาพ และสร้างประโยชน์ให้เกิดขึ้นสูงสุด
..
4.พวกเขาทำข้อมูลกลุ่มคนเปราะบางอื่นๆ กลุ่มคนที่ต้องดูแลเป็นพิเศษที่อยู่นอกกลุ่มของตนเอง เมื่อมีคนแจ้งข้อมูลมา เพื่อจะได้นำของที่ได้รับบริจาคแบ่งปันไปดูแลคนที่ยากลำบาก ที่ต้องช่วยเหลือเร่งด่วน พวกเขาเคยแบ่งข้าวสาร 15 กก. ให้คนยากจนที่คลองเตย
..
มานพ ย้ำกับเราว่า….ทุกครั้งที่เราได้รับบริจาคอาหารมา พวกเราก็ถือว่าเราได้พัฒนาคนของเราไปด้วย “เพราะเราจะบอกกันเสมอว่า เรารู้ว่าตอนนี้ทุกคนลำบาก ทุกคนกลัว ทุกคนกังวล แต่อาหารที่ได้มาพวกเราต้องช่วยกันดูแล บริหารจัดการอย่างมีส่วนร่วม เราจะไม่เอารัดเอาเปรียบกัน ไม่เห็นแก่ตัว เพราะเรายังโชคดีที่มีคนเข้ามาช่วยเหลือ แต่คนบางกลุ่มเขาไม่มีอะไรเลย”
.
“ผู้บริจาคมอบเงิน มอบอาหารให้เราด้วยจิตใจที่ดี เราได้รับอาหาร ได้กินอาหารด้วยจิตใจที่ดี และเราก็ควรจะแบ่งปันอาหารให้ผู้อื่นด้วยจิตใจที่ดีเช่นกัน”
แถมยังถามย้ำกับกลุ่มปันอาหารปันชีวิตว่า
สัปดาห์นี้จะได้รับการแบ่งปันอาหารอีกไหม??
เพราะจะได้บอกเพื่อนบ้านรอบๆ ว่า วันเสาร์นี้มีครัวกลางอีกนะ
การแบ่งปันที่ไม่มีจุดสิ้นสุด กลุ่มคนงานเย็บผ้าบางบอน
22/04/2563
